çarpışmayı öğrenen ben;

eskiden yürürken önüme bakardım,
insanlara çarpmamak için  sağa sola savururdum kendimi,
karşıdan gelene dokunmamak için yolumu değiştirirdim,
sonra düşünmeye başladım,
ben her adımda bu kadar düşünürken
hayatımın herhangi bir anında geçiştiğim, hatta bazen hiç tanımadığım insanları
onlar bunun ne kadar farkındalardı?
onlar ne kadar dikkat ediyorlardı,
karşıdan geleni dirseklememeye, hiç.

sonra öfke duymaya başladım,
karşıdakine kızdım kendi kendime,
sonra kendime kızdım,
ve dur dedim,
sanane,
karşıdakinden sanane,
sen ona neysen, o da sana o kadar olsun!

şimdi
ha öyle önüme gelene bilerek dirsek geçirmiyorum,
ama artık ben de kasmıyorum kendimi birilerine çarpmamak için,
yönümü değiştirmiyorum,
bakıyorum şöyle,
karşıdan umursuzcamı geliyor,
maskemi takıyorum o zaman,
sonra çarpışıyoruz,
sonra ben gidiyorum..

ama maskemi çıkardığımda ,
üzücü.