çarpışmayı öğrenen ben;

eskiden yürürken önüme bakardım,
insanlara çarpmamak için  sağa sola savururdum kendimi,
karşıdan gelene dokunmamak için yolumu değiştirirdim,
sonra düşünmeye başladım,
ben her adımda bu kadar düşünürken
hayatımın herhangi bir anında geçiştiğim, hatta bazen hiç tanımadığım insanları
onlar bunun ne kadar farkındalardı?
onlar ne kadar dikkat ediyorlardı,
karşıdan geleni dirseklememeye, hiç.

sonra öfke duymaya başladım,
karşıdakine kızdım kendi kendime,
sonra kendime kızdım,
ve dur dedim,
sanane,
karşıdakinden sanane,
sen ona neysen, o da sana o kadar olsun!

şimdi
ha öyle önüme gelene bilerek dirsek geçirmiyorum,
ama artık ben de kasmıyorum kendimi birilerine çarpmamak için,
yönümü değiştirmiyorum,
bakıyorum şöyle,
karşıdan umursuzcamı geliyor,
maskemi takıyorum o zaman,
sonra çarpışıyoruz,
sonra ben gidiyorum..

ama maskemi çıkardığımda ,
üzücü.

herkes;

sevdiğim şeyler var
kendimde sevdiğim şeyler var
bir de sevmediklerim var,
herkes gibi.

otobüste ki ben;

kadın poşetin düşürdü tam inecekken,
zaman durdu,
ses çıktı,
birşeyler kırıldı,
ses bitti,
kadın inmişti,poşetle
içindekileri düşündüm,
zaman aktı.

wisher me :) ;

keşke beynim makina olsaydı,
son model çamaşır makinası kadar sessiz
lcd ekran kadar net olsaydı
bir de düğmesi olsaydı
bitince kapasaydım
sussaydı =)

özleyen ben;

o zamanların tonu sepyaydı,
soldu soldu
ve puf
uçtu gitti

sıkılgan ben;

tabanlarım acıdı,
yürüdüm
durmadım yürüdüm
sonra bıraktım
yorulunca değil sıkılınca durdu ayaklarım

fazlaca ben;

nasıl öleceğimi bilerek yaşıyorum
ölücem çünkü istediğim içim,
bilmesem yaşayamazdım.

sessiz ben;

sessizlik yorucu,
anlamsızlığı beslemekten başka bir işe yaramıyor,
ama sesi çıkmıyor ki içimin
küstü bana faz gittim üstüne,
köşesinde bekliyor
belki daha hiç konuşmaz, işte o zaman...

Maskemi taktım, çıkalım mı?

metroda insanların yüzlerine baktım,
bir baktım iki baktım..
sonra pencereden kendime baktım,
ne olmuştu bize?
yazık olmuştu.

an itibarı

Öfkeli ben;

Şimdi unuttum,
Şimdi hatırladım
Neden vazgeçtiğimi
Kendini 'kullanılmış'hissedecek kadar basit düşünmenle ilgiliydi ve beni seni kullanmakla 'suçlayacak'kadar...
Senin için paylaşmak değil,kullanmak vardı hep.
Ben paylaşmak istemiştim gerçekten her şeyiyle paylaşabilmek,
Ama olamazmış zaten bu bakışla
Paylaşmak değil alış veriş yapmak istediğini, işte o anda hissetmiştim.
İşte o vakit vazgeçtim ,
Ama çok kolay vazgeçtim!
Paylaşmak zordur,
Kendini daha az önemsemeyi gerektirir,
Beni kendinden daha fazla önemsediğini de iddaa etme,
O durumda bu suçlamaların hiçbiri belirmezdi kafanda ve ben bunu hissederdim.

ben ve ben;
Benim savaşım farklı,
Benim savaşım hep kendimle,
Senden farklı olarak,
Başkalarını suçlamak yerine,
kendime bakıyorum
Baktığımda nefret ediyorum çoğu zaman,
Tanımıyorum ve memnun kalmıyorum,
Sorguluyorum sanki bir yabancıyı sorgularmış gibi,
Bu da beni ikiye ayırıyor, ta en baştan
Sorgulayan ve sorgulanan ben.
Şimdi bir de üçüncü göz var,
O da farketti ki bütün sıkıntı bu sorgulamaya 3. kişi girsin istemiyorum,
bunu yapan sorgulayan kısmım mı
sorgulanan kısmım mı bilemiyorum.
ama dikilmiş muhafızlar,kapıda dimdik, kimseye izin vermemek üzere programlanmışlar.
Bravo bu parçama şu kafada görevini en iyi yerine getiren onlar,aferin bana!...

Maskemi çıkarmadım hala, çıkabiliriz..